وقتی فرزندتان به سمت یک شیء خطرناک حرکت می‌کند، آرام به او بگویید، "نه" یا بچه را از آن جا بردارید و حواس او را به یک چیز دیگر مشغول کنید.

روش فاصله انداختن می‌تواند روش تربیتی بسیار خوبی برای کودکان نوپا باشد. مثلاً برای بچه‌ای که غذا را پخش یا پرت می‌کند، باید توضیح داد که چرا آن کار قابل‌ قبول نیست و برای یک تا دو دقیقه او را به یک جای دورتر—مثلاً صندلی آشپزخانه یا پله‌ها—ببرید تا آرام شود (فاصله انداخن طولانی برای بچه‌های نوپا موثر نیست).

خیلی مهم است که یادتان باشد به هیچ عنوان نباید بچه‌ای را در هر سنی که باشد بزنید. مخصوصاً اینکه نوزادان و بچه‌های نوپا قادر نیستند رابطه بین رفتار و تنبیه بدنی را درک کنند. فقط درد آن را احساس خواهند کرد.

و فراموش نکنید که بچه‌ها با دیدن بزرگترها، مخصوصاً والدینشان، یاد می‌گیرند. دقت کنید که رفتارهایتان الگوی مناسبی برای فرزندانتان باشد. وقتی خودتان همیشه وسایلتان را مرتب کنید، فرزندتان هم یاد می‌گیرد که بعد از بازی کردن اسباب‌بازی‌های خود را جمع کند.

نکته ‌ای درمورد تنبیه ‌بدنی

احتمالاً هیج نوع تادیبی بحث‌برانگیزتر از تنبیه‌بدنی نیست. در زیر به چند دلیل اصلی برای عدم انجام آن اشاره می‌کنیم:

• تنبیه بدنی به بچه‌ها یاد می‌دهد که وقتی عصبانی هستند می‌توانند دیگران را بزنند یا به آنها آسیب وارد کنند.
• تنبیه‌ بدنی می‌تواند صدمه جسمی به بچه‌ها بزند.
• تنبیه بدنی به جای اینکه به بچه‌ها یاد بدهد چطور رفتار خود را تغییر دهند، آنها را از والدینشان می‌ترساند.
• برای بچه‌هایی که به دنبال جلب توجه هستند، تنبیه‌بدنی حتی نوعی پاداش است—در هر حال برای آنها توجه منفی بهتر از فقدان توجه است.

KidsPersia.com

يک جامعه شناس گفت: سازمان‌هاي حمايت از کودکان بي سرپرست به دليل تنگناهاي مالي حمايت ويژه‌اي از کودکان نمي‌كنند.

دکتر طهماسبي در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، منطقه لرستان، با تاکيد بر اين‌که روش‌هاي تربيتي کودکان بايد متناسب با شرايطي بومي هر منطقه باشد، افزود:خانواده‌ها در تربيت کودکان سه شيوه را پي مي‌گيرند؛ عده‌اي از والدين شيوه استبدادي را در تربيت فرزندانشان بکار مي‌گيرند و هرچه را که خود به آن اعتقاد دارند به کودکان تحميل مي کنند و عده‌اي با آزاد گذاشتن همه جانبه به تربيت آنان مي‌پردازند.

وي با بيان اين‌که برخي از خانواده‌ها نيز از شيوه هدايت براي تربيت فرزندانشان استفاده مي‌کنند، ادامه داد: مهم ترين شيوه تربيت کودکان که در اسلام نيز به آن اشاره شده، حالت خوف و رجا است، به طوري‌که والدين راه درست را به کودکان آموزش مي‌دهند و عملكرد خود را به کودکان تحميل نمي‌كنند و در عين آزاد گذاشتن فرزندان به دور از افراط، کاملا روي کودکان و رفتارهاي آنها تسلط دارند.

اين جامعه شناس متذکر شد: علاوه بر ابراز محبت به کودکان بي سرپرست، توجه مالي به آنها بسيار مهم است؛ نهادهاي حمايتي استان با وجود نيروي انساني توانا به دليل کمبود اعتبارات مالي در انجام اين مهم ضعيف عمل کرده است.


طهماسبي با بيان اين‌که تعداد زيادي از کودکان بي سرپرست تحت پوشش مستقيم نهادهاي حمايت از کودکان بي سرپرست هستند، عنوان کرد: سازمان‌هاي حمايت از کودکان بي سرپرست بايد به بعد تربيت و پرورش کودکان به طور ويژه و علمي بپردازند؛ در حال حاضر دستگاه‌هاي حمايتي از کودکان بي سرپرست به اندازه امکانات موجود تلاش مي‌کنند که اين مقدار تلاش کافي نيست.

اين جامعه شناس با اشاره به حساس بودن تربيت کودکان بي‌سرپرست، اظهار کرد: کودکان بي سرپرست قشر خاص و آسيب پذيري در جامعه هستند که به دليل کمبود محبت از ناحيه والدين از ترحم مستقيم بيزار هستند و نياز به همدلي و دوست داشتن واقعي دارند.

طهماسبي در خصوص نحوه رفتار مناسب و شايسته با کودکان بي سرپرست، اضافه کرد: مهم ترين ويژگي که در رفتار خود با کودکان بي سرپرست بايد رعايت کنيم، ايجاد دوستي واقعي با آنها است و حس دوستي و همدلي را بايد در وجود آنها نهادينه کرد.

وي تصريح کرد: اگر اين باور در کودکان بي سرپرست به وجود آيد که نه از روي ترحم بلکه از روي دوست داشتن به آنها محبت مي کنيم، مطمئنا مي توانيم از نظر تربيتي و علمي، از آنها افرادي توانا و خدمتگزار به جامعه، ساخت.

روشهاي تربيتي مناسب

روشن است كه عوامل زيادي بر رفتار كودك تاثير مي گذارد . اما نقش والدين در بين آنها از اهميت بسزايي برخوردار است . در اينجا سوال مهم اين است كه والدين به چه روشي عمل مي كنند تا مطمئن شوند در تربيت كودك خود موفق خواهند شد؟ پژوهشگران زيادي به دنبال يافتن پاسخ اين سوال بوده اند و يافته هاي آنها نشان مي دهد كه بين روش تربيتي موثق (روش تربيتي گرم و صميمي ، منطقي و استدلالي بودن ،عدم تنبيه و قاطع و محكم بودن )و رفتارهاي مثبت كودك رابطه وجود دارد . بر عكس ، روش تربيتي اقتداري و كنترل كننده ويا روش تربيتي بدون كنترل وآزاد گذاربا رفتارهاي منفي كودك درارتباط است. بلكسي(1984به نقل از اسچرودروگوردون،2002)چند نوع روش تربيتي را در سنين مختلف توصيف كرده است كه باعث افزايش عملكرد مطلوب كودك مي شود . در دوره طفوليت ،شايستگي شناختي و انگيزشي ورشد اجتماعي هيجاني سالم از طريق متوجه و مراقب بودن ،مهربان بودن ،برانگيزاننده يودن ،پاسخگو بودن و مراقبت بدون تحديد امكان پذير است دردوره پيش دبستاني محبت و مهرورزي زياد به همراه كنترل قاطع و محكم موجب پرورش كودكاني با مهارت هاي اجتماعي مناسب ،كاردان و مدبر و با انگيزه پيشرفت بالا خواهد شد . در سنين دبستان استدلال استقرايي اصول انظباطي ثابت ابرازمحبت ارتباط مثبت همراه با عزت نفس و كنترلهاي دروني ،جهت گيري اجتماعي و پيشرفت عقلاني را به همراه دارد نشان داده دشده است كه رفتار حمايتي والدين (يعني نظارت بر فعاليتهاي كودكان ،ارائه راهنمايي مناسب ،ابراز محبت به كودكان و آموزش انان) از بد رفتاريهاي كودك پيشگيري نموده و نياز والدين را به استفاده از تنبيه كاهش مي دهد . خانواده هاي كه فرزندانشان داراي مشكلات رفتاري بوده اند . مادران حمايتي كمتري نشان مي دادند تا مادران خانواده هاي كه فرزندان آنها فاقد مشكلات رفتاري بودند . نظارت داشتن بر رفتارهاي كودكان مهارت بسيار مهمي است كه والدين بايد آنرا از دوره طفوليت تا نوجواني بكار گيرند هر چند كه روشهاي نظارت بر رفتار كودكان ،متناسب با دوره هاي سني و رشدي آنان تغيير مي يابد . منظور از نظارت داشتن اين است كه والدين به مجموعه اي از رفتارهاي مرتبط به هم از قبيل توجه داشتن و پيگيري كردن فعاليتهاي كودك و ايجاد ارتباط با او صورت مي گيرد تا از آن طريق به كودك نشان داده شود كه مورد توجه والدين بوده و آنچه را كه انجام مي دهد مورد علاقه والدين مي باشد .

نظارت د ر دوره طفوليت ،شامل حساس و پاسخگو بودن و توجه داشتن به بازيهاي طفل است . در سالهاي پيش از دبستان به معناي اطمينان از امنيت كودك و توجه كردن به او از طريق توصيف هاي كلامي رفتارهاي كودك است . نظارت در دوره دبستان ،شامل پيگيري پيش رفت كودك در مدرسه ،تكاليف درسي و فعاليتهاي او و شناخت دوستان كودك و توجه به فعاليتهاي فوق برنامه كودك مثل آموزش زبان ، كلاسهاي ورزشي و هنري است . نظارت در دوره نوجواني به معناي اين است كه والدين بدانند فرزندانشان كجا و با چه كسي است ،پيشرفت تحصيلي او را پيگيري كنند و به فعاليتهاي فوق برنامه اي كه فرزندانشان انجام مي دهد توجه داشته باشند .

به دليل اينكه در حال حاضر بسيار از مادران در بيرون منزل كار مي كنند نقش پدر در تربيت فرزندان اهميت بشتري پيدا كرده است . اگر پدري تولد كودك خود را اتفاقي مطلوب بداند ودر جريان زايمان قرار گرفته باشد و خود را درگير مراقبتهاي اوليه نوزاد نموده و رابطه خوبي با مادر كودك داشته باشد واز كار انعطاف پذيري برخوردار باشد كه به او اجازه دهد بخشي از وقت خود را با كودك صرف كند ،آنگاه به احتمال قوي رابطه مثبتي با فرزندش خواهد داشت اگر پدر با مسئولين مدرسه در ارتباط باشد و به فعاليتهاي تحصيلي فرزند خود توجه نشان دهد در افزايش عملكرد تحصيلي فرزندش موثر واقع خواهد شد . پدران نقش مهمي در اجتماعي شدن كودك و موفقيت تحصيلي او دارند تحقيقات نشان داده است كه اگر كودكان ،پدران خود را افرادي گرم و صميمي و كنترل كننده بدانند در مدرسه مشكلات رفتاري كمتري نشان د اده و با همسالان خود نيز رفتارهاي اجتماع پسند خواهند داشت .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: